- Σεβίλλη
- (Sevilla). Πόλη (669 976 κάτ.) της νότιας Ισπανίας, στην Ανδαλουσία επί της αριστερής όχθης του Γκουανταλκιβίρ, όπου ο μεγάλος αυτός ποταμός είναι ακόμα πλωτός για ωκεανοπόρα πλοία. Είναι πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας (14 036 τ. χλμ.), που εκτείνεται στην εύφορη κοιλάδα του Γκουανταλκιβίρ, προχωρώντας προς ΝΔ ως την ελώδη περιοχή των marismas, κοντά στις εκβολές στον κόλπο του Κάδιξ (Γαδείρων) του μεγάλου ιβηρικού ποταμού, προς τα Β ως σχεδόν τη Σιέρα Μορέ-να και προς τα ΝΑ ως τις οροσειρές Αλγκοντονάλες και Γέγκουας.
Η Σ. είναι το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της νότιας Ισπανίας, αξιόλογη βιομηχανική πόλη και πλούσια σε ιστορικές, καλλιτεχνικές και λαϊκές παραδόσεις και κατά συνέπεια πολυσύχναστο κέντρο διεθνούς τουρισμού. Ιδρύθηκε πιθανότατα από τους Φοίνικες και αναπτύχθηκε κάτω από την κυριαρχία των Ελλήνων, των Καρχηδόνιων και των Ρωμαίων. Μετά την πτώση της δυτικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (τότε ήταν γνωστή με το όνομα Hispalis), την κατέλαβαν διαδοχικά οι Βάνδαλοι, οι Σουήβοι και οι Βησιγότθοι. Όταν, το 712, περιήλθε στους Άραβες, αναπτύχθηκε οικονομικά και καλλιτεχνικά και ανταγωνιζόταν την Κόρδοβα. Το 1248 την κατέλαβαν οι χριστιανοί κάτω από την ηγεσία του Φερδινάνδου Γ’ και γνώρισε καινούργια περίοδο λαμπρότητας, που έφτασε στο αποκορύφωμα της με την ανακάλυψη της Αμερικής επί Φίλιππου B’. Η παρακμή της άρχισε κατά το πρώτο μισό του Που αι. και συνεχίστηκε ως τις πρώτες δεκαετίες του περασμένου, όταν η ανάπτυξη των βιομηχανιών και του εμπορίου ξανάδωσαν στην πόλη μεγάλο μέρος της περασμένης οικονομικής της σημασίας.
Σήμερα η οικονομία της Σ. είναι αναπτυγμένη εξαιτίας του σημαντικού της λιμανιού, από το οποίο φορτώνονται τα γεωργικά και μεταλλειολογικά (μόλυβδος, σίδηρος, υδράργυρος) προϊόντα της ενδοχώρας και εξαιτίας των βιομηχανιών της (ειδών διατροφής, χημικών προϊόντων, υφαντουργίας, μεταλλομηχανουργίας και καπνού;.
Μεταξύ των μνημείων της είναι ο γοτθικός καθεδρικός ναός (15ος-16ος αι.), ο Χιράλντα, επιβλητικός πύργος του αρχαίου τεμένους, το Αλκάθαρ (Αλκαζάρ, 14ος αι.), ο Χρυσός Πύργος, αραβικό μνημείο του 13ου αι., το μέγαρο των Δουκών της Άλμπα (15ος αι.) και από τους ναούς της ο γοτθικός του Αγίου Λαυρεντίου, του Αγίου Κλήμεντος (17ος αι.) και του Αγίου Γίλου (13ος-14ος αι.). Η Σ. είναι παλιό και μεγάλο καλλιτεχνικό κέντρο με περίφημο πανεπιστήμιο (1502), διάφορες σχολές, παιδαγωγικές ακαδημίες, μουσεία, όπως π.χ. το Επαρχιακό Μουσείο στην αρχαία μονή της Μερσέδ, πλούσιο σε σπουδαία καλλιτεχνικά έργα.
Ο Χρυσός Πύργος, αραβικό μνημείο του 12ου αι. Στο βάθος φαίνεται ο πύργος Χιράλντα, ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της Σεβίλης, του τέλους του 12ου αι.
Άποψη φωταγωγημένης εισόδου στην πόλη της Σεβίλης (φωτ. ΑΠΕ).
Σεβίλη: το βασιλικό ανάκτορο, που χτίστηκε από τον Άνιμπαλ Γκονθάλες.
Dictionary of Greek. 2013.